το αρχαίο μοναστήρι του αββά Απολλώ στην Αίγυπτο!

το αρχαίο μοναστήρι του αββά Απολλώ στην Αίγυπτο!

Mοναστήρι του αββά Απολλώ στο Μπαουίτ της Αιγύπτου ιδρύθηκε τον 4ο αιώνα από τον χαρισματούχο ερημίτη αββά Απολλώ που εορτάζει σήμερα
Η ανασκαφή του έχει γίνει από γάλλους αρχαιολόγους και το μουσείο του Λούβρου μάς παρουσιάζει μια ψηφιακή περιήγηση σε αυτά τα αγιασμένα από τους ασκητικούς κόπους και τα μαρτυρικά αίματα των μοναχών της αιγυπτιακής ερήμου

http://musee.louvre.fr/expo-imaginaire/baouit/en/index.html
Στην φωτογραφία , νωπογραφία του μοναστηριού από τον 4ο αιώνα που εικονίζει τον αββά Απολλώ στο κέντρο με άλλους αγίους γύρω του.
Ας έχουμε την ευχή τους!

Χριστέ, μη με πιέζεις...

Έπιστάτα, κλύδων με δεινός άμφέπει, Τον σον μαθητήν.
 Έξέγειραι, πριν θάνω.
Μόνον κέλευσον, καί ζάλη τεθνήξεται.
Τολμώ φράσαι τι  Χριστέ, μη πίεζε με,
Μηδέ σβέσης με τω βαρεί των θλίψεων. Πολλούς έχεις γαρ καί κακωτέρους έμού,
Ους ήλέησας. Μη με κρίνης άξίως. Κενού, κενού δε του ταλάντου το πλέον.
Μιας τίς οίσοι φόρτον ημέρας μόνης; Τίνι προσέλθω τοις κακοίς βαρούμενος;

(Ρ.G., τόμ. 37, 1417)

Μια τρικυμία,Κύριε, τρομερή ταράζει
το μαθητή σου. Ξύπνησε προτού χαθώ.
Ή εντολή σον άρκεί τα κύματα να πέσουν.
Τολμώ ένα ψέλλισμα: Χριστέ, μη με πιέζεις,
μη μ' αφανίσεις με των θλίψεων το φορτίο.
Δεν είναι λίγοι, καί χειρότεροι από μένα,
Πού τους σπλαχνίστηκες. Μη μ' επικρίνεις όσο αξίζω.
Παρακαλώ σε, λάφρυνε από το καντάρι το περσότερο.
Το φόρτωμα καί μιας μονάχα μέρας ποιος τ' αντέχει;
Σέ ποιόν να τρέξω να σωθώ πού οι πίκρες με βαραίνουν;

πηγή
η εικόνα προέρχεται από χειρόγραφο του 15ου αιώνος , και βρίσκεται στη Μονή Διονυσίου

o όσιος Απολλώ, ο βρεφοκτόνος....

Tη 25η του μηνός Ιανουαρίου , μνήμη του οσίου πατρός ημών Απολλώ...

Χριστόν βιώσας μέχρι και τέλους βίον

Θραύει πονηρού παν Απολλώς το θράσος

        

Έλεγαν για κάποιον αββά Απολλώ στην Σκήτη, ότι όταν ήταν στον κόσμο ήταν τσοπάνος αγροίκος (άξεστος και αφελής). Και συνέβη κάποτε να δει στο χωράφι κάποια γυναίκα έγκυο, και κυριευμένος από την ενέργεια του Διαβόλου είπε: «Θέλω να δω πώς είναι τοποθετημένο το βρέφος στην κοιλιά της». Και αφού την ξέσχισε, είδε το βρέφος.

Και αμέσως ένιωσε χτύπημα στην καρδιά του και με συντριβή ήλθε στη Σκήτη και ανέφερε στους πατέρες αυτή την πράξη του.
Τους άκουσε να ψάλλουν: «οι ημέρες τής ζωής μας είναι εβδομήντα χρόνια, και όταν οι δυνάμεις μας είναι μεγάλες, ογδόντα χρόνια, το παραπάνω από αυτά είναι κόπος και πόνος».

Και τους είπε: «Είμαι σαράντα χρονών, και δεν έχω κάνει ούτε μία προσευχή. Και τώρα, αν ζήσω άλλα σαράντα χρόνια, δεν θα παύσω να προσεύχομαι στον Θεό να μου συγχωρήσει τίς αμαρτίες μου».
Και, πράγματι, δεν ασχολιόταν ούτε με εργόχειρο, αλλά πάντοτε προσευχόταν λέγοντας: «Αμάρτησα ως άνθρωπος, λυπήσου με ως Θεός!». Και ή ευχή αυτή έγινε ή μελέτη του νύκτα και ήμερα.

Υπήρχε κάποιος αδελφός πού έμενε μαζί του και τον άκουσε να λέγει: «Σε ενόχλησα, Κύριε, άφησε με λίγο ν' αναπαυθώ».

Και του δόθηκε «πληροφορία» ότι ό Θεός του συγχώρησε όλες τίς αμαρτίες του, ακόμη και τον φόνο τής γυναίκας. Για το παιδί όμως δεν έλαβε «πληροφορία».

Και του είπε κάποιος από τους γέροντες: «Και τον θάνατο του παιδιού σου τον συγχώρησε ό Θεός, αλλά σ' αφήνει, στον πόνο, γιατί συμφέρει στην ψυχή σου».
Ό ίδιος είπε για την υποδοχή των αδελφών, ότι πρέπει να προσκυνούμε τους αδελφούς που έρχονται να μας επισκεφθούν, επειδή δεν προσκυνούμε αυτούς, αλλά τον Θεό. «Γιατί, λέγει, είδες τον αδελφό σου, είδες τον Κύριο τον Θεό σου, και αυτό, λέγει, το πήραμε από τον Αβραάμ. Και όταν δέχεσθε (τους αδελφούς), να τους πιέζετε να αναπαυθούν γιατί κι αυτό το μάθαμε από τον Λωτ πού πιεστικά φιλοξένησε τους αγγέλους».

(Από την «Φιλοκαλία...» της σειράς Ε.Π.Ε., Αποφθέγματα Γερόντων, τόμ. 1, σελ.153-157.)

Νεοσατανιστική οργάνωση η Χρυσή Αυγή !!!

00% νεοταξίτικος, αντιχριστιανικός και νεοπαγανιστικός ο προσανατολισμός της δήθεν πατριωτικής, μα στην πραγματικότητα νεοναζιστικής και ρατσιστικής, οργάνωσης των Χρυσών Αυγών. Διαβάστε τις μύχιες επιθυμίες του ηγέτη της για να καταλάβετε ποιοι είναι αυτοί που θέλουν να σώσουν την Αθήνα από τους ταλιμπάν.....

Περισσότερα

θεϊκό χιούμορ...

...Ο Θεός έχει μια αίσθηση τού χιούμορ,μια  άπειρη αίσθηση τού χιούμορ

Γνωρίζουμε την αόρατη τελειότητα Του μέσα από τον ορατό κόσμο. Η πράσινη σαύρα,το κουνέλι, η ακρίδα, το πρωτόζωον το μάντις ( αυτό που ονομάζουμε «αλογάκι της Παναγίας»), το οποίο γονατίζει στα υπερμήκη γόνατα του σαν να βρίσκεται σε στάση προσευχής- όλα αυτά υπαινίσσονται κάτι για την θεϊκή αίσθηση τού χιούμορ....

Ερνέστο Καρντενάλ «Αγάπη, η χαραμάδα της αιωνιότητας»,

(εκδ.Εν Πλώ, μτφ Β.Αργυριάδης, σελ 65)

... μη - Είναι

O αθεϊστής που αρνείται την ύπαρξη τού Θεού εκφράζει μερικώς  μιαν αλήθεια για τον Θεό: την αλήθεια της μη υπάρξεως του με την έννοια που τα άλλα πράγματα υπάρχουν, ή αυτό που οι θεολόγοι ονομάζουν «υπερβατικότητα» τού Θεού.

Ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ο Meister Eckhart, o Suso και άλλοι μυστικοί αποκαλούν επίσης τον Θεο «το Ουδέν», το «Μεγάλο Ουδέν».

Διότι στον Θεό δεν μοιάζει «ουδέ εν» των υπαρχόντων πραγμάτων - σε σύγκριση με καθετί υπαρκτό Εκείνος δεν είναι τίποτα. Είναι μια μη ύπαρξη. Αν αυτό που έχουν όλα τα πράγματα καλείται «ύπαρξη», τότε ο Θεός δεν υπάρχει.

Και αν αποκαλούμε αυτό που έχει ο Θεός ύπαρξη, τότε τίποτε άλλο δεν υπάρχει.

Είναι απλά τόσο έτερος προς καθετί υπαρκτό, ώστε είναι σαν να μην υπάρχει.Ή αν υπάρχει κάθε τι άλλο είναι τίποτα ενώπιον Του.

Έτσι ο Θεός υπό μια έννοια δεν υπάρχει και υπό μια άλλη έννοια είναι ο μόνος που υπάρχει.

Ερνέστο Καρντενάλ  «Αγάπη, η χαραμάδα της αιωνιότητας»,
(εκδ.Εν Πλώ, μτφ Β.Αργυριάδης, σελ 62)

σημ.Misha
Για τούτο ΄δεχεται πιο πολύ ν αποδίδεται σε εκείνον , σαν συγγενικώτερο προς την φύση του , το μη είναι, επειδή υπερβαίνει το είναι Αγ.Μάξιμος Ομολογητής

σσσσσσςςς !!! ...αυτός όμως τίποτα !!!

                          

Toύ έλεγαν να σωπάσει , εκείνος όμως φώναζε περισσότερο «Ιησού, Υιέ του Δαβίδ, ελέησε με»....
έργο της εικαστικού Έλενας Τσερκάσοβα

Κεντρικό δελτίο ειδήσεων MEGA

 
                           

H έμπνευση ανήκει στον «αδιάβροχο» Παναγιώτη Λιάκο

Oίκος ανοχής

Λένε, τάζουν, υπόσχονται. Ολοι τους για το «καλό του τόπου», της πόλης, της γειτονιάς. Δίνουν έμφαση στον ξεχασμένο πολίτη της κοινωνίας και στην κοινωνική πολιτική των ξεχασμένων. Θα μας ανεβάσουν στα ποδήλατα, κάνοντας «τη ζωή μας ποδήλατο». Θα στεγάσουν τους αστέγους, πετώντας έξω τους στεγασμένους. Θα γιατρέψουν τους ναρκομανείς, ναρκώνοντας τους ξενέρωτους. Θα πρασινίσουν την πόλη που κοκκίνισε από το θυμό της. Θα εξαφανίσουν τα σκουπίδια με ανθρώπινους σκουπιδοφάγους.

Θα φτιάξουν τα πεζοδρόμια, θα αναστηλώσουν τα κτίρια, θα σεβαστούν τους πεζούς, θα εκδιώξουν τα ΙΧ, θα εκπολιτίσουν τους απολίτιστους, θα πληρώσουν τους απλήρωτους, θα ταΐσουν τους πεινασμένους, θα ντύσουν τους γυμνούς, θα γλυκάνουν τους πικραμένους. Θα στεγνώσουν τους πλημμυρισμένους και θα δροσίσουν τους καμένους. Θα στηρίξουν τους αστήριχτους, θα τιμωρήσουν τους ατιμώρητους, θα δικαιώσουν τους αδικημένους.

Κανείς τους δεν το κάνει για τη δόξα και το χρήμα. Ολοι τους έχουν πλάνο Α, Β, ακόμα και Γ, όραμα, όνειρα, φαντασία και μία τρομερή «πιλάλα» να αναδείξουν την πόλη σε πρωτεύουσα του κόσμου. Ολοι τους επιμένουν, επειδή βαρέθηκαν να υπομένουν. Θα ξεβουλώσουν τα φρεάτια, θα φτιάξουν πάρκα, πάρκινγκ, παιδικούς σταθμούς, παιδικές χαρές και παιδικές τρομάρες. Ολοι τους είναι έτοιμοι να πάρουν «μία σκούπα και ένα φαράσι» και να βγουν στους δρόμους, δίπλα μας, πάνω μας, αποκάτω μας, μέσα μας, έξω μας. Ολοι τους καταλαβαίνουν τον κάθε πόνο και καημό μας. Αγαπούν την πόλη, το γείτονα, τον απόκληρο, τον απελπισμένο, τον Ελληνα, τον ξένο και τον ...; έξω από εδώ.

Ολοι τους θα κάνουν οικονομία και θα κόψουν τα περιττά συμπόσια, συνέδρια, συμβούλια, σουβλάκια. Εκείνοι και το περιβάλλον είναι ένα πράγμα, μία «πράσινη» ψυχή, ενωμένοι μαζί του από τη μήτρα της μάνας τους. Πάντα το έλεγαν, το πρόσεχαν, το ήξεραν, το περίμεναν. Δεν θα κλέψουν, κοροϊδέψουν και εξαπατήσουν. Δεν θα το βάλουν κάτω, δεν θα ξεκουράζονται και δεν θα βαρεθούν, ό,τι και αν γίνει. Ορκίζονται στο όνομα της δημοκρατίας, της ειρήνης, της αλήθειας και της παιδείας. Θέλουν διαφάνεια και see-through σε όλα, όλους και όλες. Θα βρίσκονται πάντα στο πλευρό μας, στα πόδια μας και στο σβέρκο μας. Πώς γίνεται, λοιπόν, να τους αφήσουμε έτσι;

*άρθρο του Νικήτα Καραγιάννη στη freepress Metropolis 5/11/2010

κι ως την άλλη μου ζωή θα Σε λατρεύω

  
Είπε ο γέροντας Ιερώνυμος
Έγω θα ήθελα να ήμουν σαν το σκουλήκι, να μη με προσέχει κανένας
Να με πατούν και να με περιφρονούν
Μόνο αμάν, τον Χριστό μου να αγαπώ και να με αγαπά

λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω....

                       

O Γέροντας Παϊσιος συνομιλούσε με έναν μικρό μαθητή στο υπαίθριο αρχονταρίκι της Παναγούδας και παράλληλα έτριβε στην παλάμη του λίγο ψωμί.Μετά φώναξε ένα πουλάκι το οποίο πέταξε στον ώμο του γέροντα και από εκεί στο χέρι του, όπου άρχισε να τρώει τα ψίχουλα του ψωμιού.

π.Διονύσιος Τάτσης

To κτήνος δείχνει το πραγματικό πρόσωπο του

Πέρα από τα δημοσχεσίτικα γελάκια, και τις λαϊφσταϊλίτικες παράτες ο Γκιοργκάκις, το Παιντί, εξαθλιώνει τη χώρα και τους κατοίκους της. Η παρακάτω δημοσίευση είναι από μια συνιστολόγο στο παθ και τα λέει όλα για την κατάσταση που διαμορφώνει η χούντα του ΓΑΠ σε βάρος των ελλήνων , και ειδικότερα αυτών με τα μεγαλύτερα προβλήματα και τις πιο επείγουσες ανάγκες.

Θα προσθέσω μόνο ένα , που σωστά παρατήρησε κι ο φίλος Χάρης :

Έρχεται η ώρα που ο Τσολάκογλου θα ζητά έλεος για κείνον, το σόι του και τη συμμορία του και ο λαός δεν θα έχει να του δώσει παρά μόνο ό,τι πήρε και η προκάτοχος του στο καλάμι , Μαρία Αντουανέτα

Περισσότερα

...καμμένη πατσαβούρα

Χτές οι υπό απόλυση συμβασιούχοι που είχαν συγκεντρωθεί σε μια μεγάλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τον Άρειο Πάγο, κατέβασαν από τον ιστό και έκαψαν το κουρελόπανο με τα αστέρια που είναι , λέει , η σημαία της Ενωμένης Ευρώπης.

Πουθενά και ποτέ η πατσαβούρα- σύμβολο  της κατοχής, οικονομικής και πολιτισμικής,  στη χώρα!!!

Κάτω η νέα σβάστικα!

ο στάρετς Σεραφείμ και ο τσάρος που έγινε ερημίτης....

Μέσα σε τριάντα χρόνια-σε μια γενηά-πολλά μπορούν να συμβούν.Πολλά πράγματι συνέβησαν , στα χρόνια ανέμεσα στο 1794 και 1825, κατά τα οποία ο Σεραφείμ του Σάρωφ έζησε σαν έγκλειστος στα  δάση , μέσα στο μοναχικό κελλί του.Η Γαλλική Επανάσταση ανατάραξε την Ευρώπη. Οι πόλεμοι και τα κινήματα των λαών έρχονταν το ένα μετά το άλλο. Στις στρατιωτικές συγκρούσεις αντηχούσαν  οι συγκρούσεις των νέων ιδεών.
Έφτανε άραγε μέχρι τον άνθρωπο τού Θεύ η ηχώ τους ; Τίποτα δεν μάς το δείχνει.Αν κανείς διαβάση τις μαρτυρίες των συγχρόνων του που τον αφορούν, δεν αμφιβάλλει ότι κατά την διάρκεια της ζωής του η πατρίδα του κατακλύσθηκε από τα στρατεύματα του Ναπολέοντος.
Για τον Σεραφείμ όμως, μόνο ο Θεός υπολογίζεται.Ο Θεός κι ο άνθρωπος κατ΄εικόνα Του φτιαγμένος , πάντοτε και παντού ο ίδιος , είτε Γάλλος , είτε Ρώσος , είτε στρατιώτης είτε Βασιληάς.
Στραμμένη προς την Ευρώπη από την εποχή του Μεγάλου Πέτρου,η Ρωσία όχι μόνον αποτελούσε μέρος της Ευρώπης αλλά  κατά τον 19ο αιώνα  έπαιξε τον σημαντικό ρόλο μιας μεγάλης δυνάμεως.
.......................

Ο αγαπημένος εγγονός τής Αικατερίνης  ο Αλέξανδρος ο Α (1801-1826) είχε στα νιάτα του έναν δάσκαλο Ελβετό μαθητή του Ζαν Ζακ Ρουσσώ, που επρέασε τον ρομαντικό μαθητή του.
Όταν αυτός ανέβηκε στο θρόνο-όμορφος, κομψός , με τρόπους θαυμάσιους- μερικοί τον χαρακτήριζαν άγγελο, ενώ άλλοι πιο δύσπιστοι χαριτωμένη σφίγγα.
Ενώ ξεκίνησε την ζωή ως φιλελεύθερος ιδεολόγος, νικητής τού Μεγάλου Κορσικανού, εμπνευστής μαζί με τον Μέττερνιχ τής Ιεράς Συμμαχίας, ο Ρώσος άρχοντας κατέληξε να γίνη ένας αντιδραστικός, κουρασμένος και αηδιασμένος, απογοητευμένος και απγοητευτικός.Παρασυρμένος απ τη μια μεριά από τον αρρωστημένο μυστικισμό κάποιου αρχιμανδρίτη Φωτίου, όπως και μιας κυρίας Κρυνεντέρ, και από την άλλη από την τυφλή εμπιστοσύνη σ εναν σαδιστη αντιδραστικό, τον στρατηγό Αράκτσεεφ, προς το τέλος της ζωής του προκαλώντας την αγανάκτηση των καλλίτερων παιδιών τής πατριδας του, αλλά ονομασμένος από την ιστορία ως ο Ιανός με τα δύο πρόσωπα , εξαφανίστηκε τυλιγμένος μέσα στο μυστήριο. Πέθανε άραγε από φυσικό θάνατο-όπως το θέλει η επίσημη εκδοχή- στην μικρή πόλη Τάγκανρογκ στην Αζοφική όπου το κλίμα ήταν κατάλληλο για την ασταθή υγεία της Αυτοκράτειρας ; ή μάλλον -όπως το βεβαιώνουν μερικοί- είπε να βάλουν μέσα στο φέρετρο , στη θέση του δικού του σώματος  , το σώμα ενός πεθαμένου στρατιώτη και εκείνος ξεκίνησε προσκυνητής, χωρίς χρήματα και χωρίς διαβατήριο, στους δρόμους του απέραντου βασιλείου, για να καταλήξη στη Σιβηρία, όπου έζησε σαν ερημίτης για πολλά χρόνια , γνωστός με το όνομα «Φεντόρ Κούζμιτς»;
Όπως κι αν αυτό φαίνεται απίστευτο, η δεύτερη αυτή εκδοχή μοιάζει να είναι και η αληθινή.
Στα 1825, 70 ετών, ο πατήρ Σεραφείμ, αποκαλούμενος τώρα στάρετς από τους γύρω του, τελείωνε την απομόνωση του.Ένας καλόγηρος ο οποίος διηγείται την ιστορία σε εναν αξιωμαιο του ναυτικού Δ, και ο οποίος μπήκε ως μοναχός στην έρημο τού Σάρωφ- παρατήρησε ότι μια μέρα ο στάρετς καθάριζε και φρόντιζε το κελλί του με φροντίδα ασυνήθιστη. Μόλις σκοτείνιασε  μια τρόικα σταμάτησε μπρος στο κατώφλι. Ερχόμενος να τον συνατήση ο π.Σεραφείμ χαιρέτησε εδαφιαία τον αξιωματικό που  κατέβηκε.Μπήκαν κι οι δυο στο κελλί του γέροντα και έμειναν εκεί σχεδόν τρεις ώρες.Είχε νυχτώσει όταν ο στρατιωτικός  βγήκε για να μπή στο αμάξι του. Ο στάρετς που τον ακολουθούσε , επρόφερε ψηλά από τον εξώστη κατι μυστηριώδη λόγια σαν αποχαιρετισμό «Θυμήσου άρχοντα μου τι σού είπα και κάνε το »
Ο μοναχός παραξενεμένος θα κρύφτηκε φαίνεται και θα άκουσε. Αυτό που δίνει κάποια βαρύτητα σε αυτή την ιστορία είναι η απουσία του τσάρου επί δύο μέρες από το Νίζνι Νόβγκοροντ όπου έμενε την εποχή εκείνη. Δεν φαίνεται πουθενα με τι ασχλήθηκε ο αυτοκράτορας αυτές τις δύο μέρες. Ο Αλέξανδρος αγαπούσε να ενεργή μυστικά. Ψυχή ανήσυχη, συχνά επισκεπτόταν μοναχούς γνωστούς για τη ζωή τους την αφιερωμένη στην προσευχή, ακόμη και αναχωρητές. Θα είχε ασφαλώς ακούσει για τον στάρετς Σεραφείμ από τους ευγενείς της αυλής -τους Γκολιτζίν, τους Τατίτσεφ, τους Εγκαλίτσεφ, τους Πουτιανίν - οι οποίοι επισκέπτονταν το Σάρωφ από τα γειτονικά κτήματα τους. Η διαδρομή από το Νίζνι Νόβγκοροντ στην «Έρημο», επειδή η κατάσταση των δρόμων ήταν άθλια , απαιτούσε τουλάχιστον δύο μέρες.
Ο «ταπεινός Σεραφείμ» είχε δώσει άραγε την ευλογία και τις συμβουλές του στον  μονάρχη, τον κυρίαρχο του ενός έκτου τής γής , ο οποίος από την κορυφή τής δόξας του είχε, ίσως , δη το βάραθρο όλων των ματαιοτήτων ;
Δεν μπορούμε ούτε να το επιβεβαιώσουμε, αλλά ούτε και να το αρνηθούμε. Η αυτοκρατορική οικογένεια ήρθε αργότερα  σε επαφή με τον Φέντορ Κούζμιτς  που έζησε στη Σιβηρία ως τα βαθιά γεράματα του αλλά αποθάρρυνε  πάντοτε τις έρευνες για το άτομο του.
Ειρήνης Γκοραϊνωφ , ο αγ Σεραφείμ τού Σάρωφ, εκδ Τήνος 86-88

μια και μόνη σταγόνα...

 

Η γεύση μιάς και μόνης σταγόνας Θεού αλλάζει το νου μας για πάντα.

Εκείνος που έχει γευτεί μια σταγόνα από αυτή την ευλογημένη  δεν μπορεί να συνεχίσει να ζει όπως ζούσε πριν , να πηγαίνη στο γραφείο του κάθε πρωί και να κρατά τις κοινωνικές του συμβάσεις.

Τρελαίνεται και σπάει κάθε κανόνα .

Μπορεί να βαδίζει στον δρόμο με κουρέλια  ή να φορά στο κεφάλι του χάρτινο χωνί για να γελάνε οι άνθρωποι.

Μπορεί  να κηρύττει στους δρόμους ή να ζει έγκλειστος σε κελλί για το υπόλοιπο τής ζωής του. Μπορεί να φιλά λεπρούς .Όλο αυτό οι άνθρωποι το αποκαλούν «μεταστροφή»

Ερνέστο Καρντενάλ  «Αγάπη, η χαραμάδα της αιωνιότητας»,
(εκδ.Εν Πλώ, μτφ Β.Αργυριάδης, σελ 56 )