Ο Σταυρός. Το θεμέλιο της νέας εν Χριστώ Ζωής

Του π. Ηλία Βολονάκη

Η Εκκλησία μας στα μέσα της αγίας και μεγάλης Τεσσαρακοστής προβάλλει στο μέσο του ναού τον Τίμιο Σταυρό. Τον υψώνει για να τον δούμε, να πάρουμε δύναμη, να παρηγορηθούμε, να χαρούμε, να δοξολογήσουμε και να ασφαλιστούμε. Ο Τίμιος και ζωοποιός Σταυρός άνοιξε τις στράτες και προς τον ουρανό και προς τους ανθρώπους.

Ο απόστολος Παύλος τονίζει ότι ο Σταυρός είναι η συμφιλίωση του ανθρώπου με τον Θεό. “Παρότι ήμασταν εχθροί με τον Θεό, μας συμφιλίωσε μαζί του ο σταυρικός θάνατος του Υιού του” (Ρωμ. Ε’10).

Μάλιστα. Ο Ιησούς είναι το παν για μας η πρώτη και στερνή μας αγάπη.

Ο μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος, ,μας λέγει. Καθώς βλέπουμε τον Χριστό πάνω στον Σταυρό νοιώθουμε σαν να ρωτά τον καθένας μας:

“Είσαι ευχαριστημένος που υπέφερα για σένα; Αν εσύ είσαι ευχαριστημένος, είμαι κι εγώ ευχαριστημένος. Είναι μια χαρά, μια ευδαιμονία, μια ατέλειωτη ικανοποίηση για μένα το ότι κάτι υπέφερα για σένα. κι αν μπορούσα να υποφέρω περισσότερο, θα υπέφερα”.

Ο Ιουστίνος Πόποβιτς γράφει:

Ο Σταυρός είναι η δύναμη του Θεού και η δόξα του Θεού, γι αυτό είναι και ανθρώπινη δύναμη και ανθρωπινη δόξα.

Ο Σταυρός του Χριστού είναι θεμέλιο της νέας ζωής εν Χριστώ Ιησού.

Είναι θεμέλιο όλου του Ευαγγελίου, της πίστεως, της ελπίδας, της αγάπης, της προσευχής, της νηστείας, της ταπεινοφροσύνης, της πραότητας, της ανοχής, της απάθειας και της θεοποίησης. Ο Σταυρός είναι η δύναμη του Θεού, με την οποία οι άνθρωποι που πιστεύουν νικούν όλους τους θανάτους, όλες τις αμαρτίες, όλα τα κακά.

Βέβαια ο Χριστός δεν μας προσφέρει ένα δρόμο που παρακάμπτει την οδύνη, αλλά ένα δρόμο μέσα απ’ αυτήν. Οχι υποκατάσταση, αλλά λυτρωτική συμπόρευση. Ο Ιησούς μας εβεβαίωσε: “Κι εγώ θα είμαι μαζί σας πάντα, ως τη συντέλεια του κόσμου” (Ματθ. Κη’20).

Και κάτι για τον σύγχρονο άνθρωπο. Ο Θεός δεν είναι αφηρημένη ιδέα που πρέπει να πιστέψεις. Οϋτε η προσωποιποίηση του καλού που πρέπει ναθαυμάσεις, ούτε μια απόμακρη οντότητα που πρέπει να ανακαλύψεις.

Ο Θεός είναι πρόσωπο που πρέπει ο κάθένας μας να συναντήσει και να συμπορευθεί.

Η μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι μια περίοδος “επαναπροσδιορισμού”, της ύπαρξής μας. Μια περίοδος συναίσθησης της προσωπικής μας αστοχίας και αποτυχίας στο να ολοκληρωθούμε σαν πρόσωπα μεταξύ μας και με το Θεό και να ζήσουμε μια νέα ζωή (Ρωμ., στ4)

Ετσι αυτή τη συγκεκριμένη περίοδο της μεγάλης Τεσσαρακοστής, “όστις θέλει” διαλέγει ελεύθερα να συμπορευθεί μαζί με τον Χριστό στο δρόμο για το Μυστικό δείπνο, τον κήπο των ελαιών, το φρικτό Γολγοθά και φθάνοντας ελπιδοφόρα στον Πανάγιο Τάφο, προσμένει - νηφάλιος και ειρηνικός - την προσωπική του ανάσταση.

Το αίμα της Σταυρικής θυσίας του Χριστού δεν μας δίνει απλά τη δυνατότητα να σωθούμε, αλλά είναι ο τρόπος για να ζήσουμε αιώνια ενωμένοι με το Χριστό.

Μάλιστα από αυτόν τον κόσμο μέσα από το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας που τελείται στην Εκκλησία.

Για να επανέλθουμε στον Τϊμιο Σταυρό κλείνουμε με τα λόγια του Αγίου Ανδρέα Κρήτης:

“Ο Σταυρός είναι σκάλα, που ανεβάζει εις τους ουρανούς, οδός που οδηγεί προς την αρετή.

Είναι πρόξενος ζωής πνευματικής, κατάργησης του θανάτου, απαλλαγή από την φθορά. Δίδει στην ψυχή την παρόρμηση προς τον Θεόν. Είναι το κλειδί δια την βασιλεία των Ουρανών”.